ไรขี้เรื้อน

“ไรขี้เรื้อน” เป็นปรสิตชนิดหนึ่งที่ก่อให้เกิดปัญหาผิวหนังอักเสบได้ทั้งในสุนัขและแมว ซึ่งก่อนหน้านี้เป็นโรคที่พบบ่อยและใช้ระยะเวลาในการรักษานาน แต่ปัจจุบันพบโรคนี้น้อยลงและรักษาง่ายขึ้นเนื่องจากโปรแกรมป้องกันเห็บหมัดโดยทั่วไปสามารถควบคุมไรขี้เรื้อนได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ไรขี้เรื้อนแบ่งได้เป็นไร ขี้เรื้อนเปียก (Demodex spp.) และไรขี้เรื้อนแห้ง ( Sarcoptes scrabiei ในสุนัขและ Notoedres catiในแมว) ซึ่งทำให้เกิดโรคขี้เรื้อนเปียก (Demodicosis) และขี้เรื้อนแห้ง (Scrabies) ตามลำดับ

โรคขี้เรื้อนเปียกมักพบในลูกสุนัข สุนัขแก่ มีโรคประจำตัว หรือได้ยากดภูมิ ซึ่งเป็นได้ทั้งขี้เรื้อนเปียกแบบเฉพาะที่และทั่วร่างกาย ซึ่งปกติแล้วสุนัขทุกตัวจะมีไรขี้เรื้อนเปียกเป็นเชื้อประจำถิ่นอยู่ในรูขุมขนโดยไม่ก่อให้เกิดปัญหาผิวหนัง แต่หากมีภาวะส่งเสริมให้ไรขี้เรื้อนโตมากกว่าปกติจะทำให้รูขุมขนอักเสบ เป็นแผล มีเลือดซึม กลายเป็นโรคขี้เรื้อนเปียกตามมาได้ กรณีเป็นเยอะและไม่ได้รับการรักษามักมีการติดเชื้อแบคทีเรียแทรกซ้อนและมีอาการคันร่วมด้วยขณะที่ในแมวพบไรขี้เรื้อนเปียกได้น้อยอาการคือมีผิวหนังอักเสบแดง เป็นแผล เลือดออกและคัน ส่วน โรคขี้เรื้อนแห้งมักพบในแมวได้บ่อยกว่าในสุนัข ทำให้น้องแมวมีอาการคันรุนแรง มีสะเก็ดแข็งหนาบริเวณหน้า รอบตา ใบหู ศอก เข่า หาง ร่วมกับมีผิวหนังแดงและรอยเกาตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย

ปัจจุบันทั้งโรคขี้เรื้อนเปียกและขี้เรื้อนแห้งเป็นโรคที่ วินิจฉัยง่าย รักษาง่าย ได้ผลดีและป้องกันได้ ด้วยผลิตภัณฑ์ป้องกันและควบคุมปรสิตภายนอกอย่างยากินที่ออกได้ยาวนาน 35 วัน ทั้งนี้สามารถสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้จากสัตวแพทย์ผู้ดูแล